11 listopada 2012 r.
Jak co roku, czwarty już raz w Muzeum Powstania Warszawskiego, już zwyczajowo – o ósmej wieczorej – rozpoczyna się Koncert Niepodległości. Dzieło naszej Oleńki. Każdorazowo inaczej pomyślany, inne pieśni i inny temat wiodący, ale zawsze muzycznie o historii Polski. Towarzyszą Oli znakomici muzycy, aktorzy, (w tym roku Wojtek Malajkat, kolega naszych dziewcząt z mrągowskiego ogólniaka).
Natychmiast po koncercie rozmawialiśmy z Oleńka, była zmęczona i szczęśliwa.
Również natychmiast po koncercie skrobnął do mnie na jego temat długą recenzję Piotr Fedorowicz, mój Przyjaciel ze Zjawy IV, oto fragment:
Witaj Zbyszku! Zgodnie z Twoją prośbą piszę krótki komentarz do koncertu z Muzeum. Tak na prawdę to można całość komentarza zawrzeć w kilku słowach: Wspaniały, Zaskakujący, Szacun dla organizatorów. I tak na prawdę można by było zakończyć na tych słowach. Ale może rozwinę trochę tych myśli.
Wspaniały.
Oprawa muzyczna i wybór pieśni oraz ich interpretacja, a szczególnie przez Twoją córkę Olę była wspaniała. Ten głos a właściwie tempr głosu … Ola śpiewa bardzo wyraźnie niemal każdą literę można usłyszeć w trakcie śpiewu. Naprawdę widać dużo pracy przy modelowaniu takiego głosu oraz widać klasę dobrej piosenkarki.